Dende os seus inicios BRATH foi mesturando a música celta co rock, o pop, a bossa, a música africana, a árabe ... e todo facía presaxiar que Eloi, más pronto que tarde incorporaría o flamenco a esta mestizaxe, e así foi.

Aínda que en anteriores discos Caldeiro xa realizara algunhas aproximacións á música flamenca, nunca ata agora construíra os temas con tan clara vocación. Porque os temas de "Codex" non só se mesturan co flamenco, se non que se funden nun intenso abrazo de melodías e ritmos, dando como resultado una simbiose nunca antes conseguida. As melodías e ritmos celtas, camiñan da man cos do flamenco, dunha forma natural e fluída, sen perder ningunha das dúas sinais de identidade. Para chegar a este grao de comuñón, Caldeiro, incorporou á banda a Alberto Lucena, guitarrista andaluz que atesoura todo o embruxo do mundo flamenco.

Con este novo paso BRATH convertese nun dos grupos líderes na fusión e a mestizaxe, porque ademais do flamenco, presente en todos os temas, no disco hai pinceladas de música africana, árabe ou medieval, que fan de Codex un compendio de músicas de distintas culturas, ao que hai que engadir as letras do disco, escritas por Caldeiro, que ademais de músico é poeta e letrista. Nelas descríbense os distintos camiños polos que os peregrinos chegaban aos confíns do mundo, para ver como o sol se fundía no mar.

Os textos de "Codex" falan das lendas de estas terras do fin do mundo que para os pobos antigos atopábanse en Galicia, no extremo máis occidental do mundo, en Fisterra, o fin da terra.